Als briljant tacticus versloeg Hannibal het ene
Romeinse leger na het andere. Daarom was hij tot aan zijn dood een door de
Romeinen gezochte vijand. Uiteindelijk, op redelijk
hoge leeftijd (+/- 60 jaar) kwam hem ter ore dat Rome op de hoogte was van zijn
vaste verblijfplaats. Liever dan terecht worden gesteld door zijn
aartsvijanden, maakte Hannibal door middel van gif een eind aan zijn leven.
Wij kennen deze Carthaagse generaal en tacticus door
de olifanten die hij inzette in de strijd tegen de Romeinen. Het moet een
machtig gezicht zijn geweest, een leger met krijgsolifanten door een woest
landschap. Hij was niet de eerste en zeker niet de laatste die deze enorme
dieren gebruikte om de vijand te imponeren. Een reliëf van 4500 jaar oud,
afkomstig uit Mesopotamië, is het oudste bewijs van het bestaan van tamme
olifanten. De vroegst bekende militaire toepassing van olifanten dateert van
circa 1100 v. Chr. in Vedisch India. De slag bij Gaugamela tegen Alexander Grote (1 oktober 331 v. Chr.) was waarschijnlijk de eerste keer dat een Europees leger werd geconfronteerd met krijgsolifanten.
Alexander de Grote won de slag.
(In de film "Alexander" komt deze slag incl. de olifanten voor.)
In diezelfde tijd had het Magadharijk aan de Ganges (maakt onderdeel uit van het huidige India) 6000
krijgsolifanten. Keizer Chandragupta
Maurya zou dit aantal later
uitbreiden tot 9000.
In de middeleeuwen werden olifanten in Europa nog maar zelden gebruikt
als krijgsdier. Karel de Grote nam zijn olifant, Abul-Abbas, mee toen hij ging vechten tegen de Denen in 804, en
de kruistochten gaven keizer
Frederik II van het Heilige
Roomse Rijk de mogelijkheid om een
olifant te vangen in het Heilige Land, die later gebruikt werd bij de inname van Cremona in 1214. Nieuwe wapens en tactieken zorgden ervoor dat
de olifant zijn positie in de strijd verloor. Tevens ook door het verminderde
contact tussen de westerse wereld en het Oosten na het jaar 1000 De introductie
van buskruit in de late 15e eeuw
zorgde ervoor dat de krijgsolifant volledig verdween van het slagveld. Zijn
imposante uiterlijk kon niet op tegen de kracht van het kanon.
In de strijd werd de olifant gebruikt om een charge
mee uit te voeren. Stel een rij olifanten naast elkaar voor die met 23km p/u
aan komt denderen zwaaiend met hun slagtanden, gereed om alles wat ze
tegenkomen te verpletteren. Je kunt het beste je speer loslaten en hard
wegrennen. De olifanten boden door hun hoogte bescherming aan hun berijder en
werd daarom ook gebruikt als platvorm om met pijl en boog te schieten. Er waren
zelfs olifanten die een toren op hun rug droeg waarin ruimte was voor drie
krijgers.
De olifant blijkt een nuttig dier op het slagveld,
maar wat als hij op hol slaat? Daar had de berijder een oplossing voor. Met
zijn beitel en hamer kon hij de ruggengraat breken.
Dat paarden en kamelen veel gebruikt werden in
oorlogen dat wist ik, maar olifanten...
Binnenkort meer over het stichtingsverhaal van de stad
Carthago, net als het stichtingsverhaal van Rome zit ook dit verhaal vol
mythologie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten