zondag 2 november 2014

Steentijdkalender

Op de laatste zaterdag van de maand oktober vond in de kerk in Berkhout de ‘Dag van de Westfriese Archeologie’ plaats. Dat archeologie leeft, bleek uit de massale opkomst. Ik vind het leuk om naar de samenstelling van mensen te kijken die samen komen. Die was zeer gevarieerd. Van gezinnen, vrienden maar ook vriendinnen en alleenkomers. Het aanbod was net zo gevarieerd.
Voor menigeen zijn botten een soort van hoogtepunt. Iets waar ze een week later (Halloween) een ander de stuipen mee op het lijf jagen, lag nu tastbaar voor hun ogen in de vorm van een heus skelet.
En er was een bottenpaadje nagemaakt. Ik had er nog nooit van gehoord, maar met de enthousiaste uitleg erbij weet ik beter.
Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed
Voor de kinderen was er een hoek gereserveerd waar ze aan een tafel uit een hoop scherven een passend potje konden maken. De archeologen in spé hadden succes. Zo heel toevallig bleek alles compleet te zijn. Bij de stand van het Huis van Hilde kon je een aankleedplaat meekrijgen zodat je Cees de Steentijdman met meer kon aankleden dan zijn ondergoed van dierenvel. De aandacht die aan deze man werd en wordt geschonken heeft er voor gezorgd dat er een steentijdkalender is ontwikkeld. Een verjaardagskalender met indrukwekkende foto’s, tekeningen en verhalen aangevuld met tips voor uitjes. Alles heeft een link met de steentijd. De vondst en reconstructie van Cees worden uitgelegd, maar ook hoe hij leefde door de jaargetijden heen. De mensen die het afgelopen jaar gids waren toen Cees in het Westfries Museum aanwezig was kregen als ambassadeur van de steentijd een eerste exemplaar overhandigd. Ik ben nu dus officieel ambassadeur van de steentijd.
In de steentijd gebruikten ze stenen monumenten, zoals Stonehenge als kalender. Nu zal de steentijdkalender in menig kleinste kamertje de muur sieren in Westfriesland.


Overal stonden enthousiaste mensen het verhaal te vertellen over hun discipline binnen de archeologie. Zo ook twee vrouwen die alles weten over leer. Zodra het uit de Westfriese klei komt gaat het naar hen toe. Ze weten alles van leren schoenen, tasjes, buidels, kleding en schedes. Over het schoonmaken ervan en het conserveren. Met handschoenen aan pakten ze het leer zodat je het van dichterbij kon bekijken. Het dierlijke materiaal blijft kwetsbaar maar gaat in de Westfriese klei gelukkig lang mee en vertelt ons zo een stukje van de puzzel die geschiedenis heet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten